De projecten in Managua

Vijfentwintig jaar geleden wilden wij op de toenmalige Scholengemeenschap Wijchen onze leerlingen begrip bijbrengen over armoede, derde wereldproblematiek en ontwikkelingshulp. Tegelijkertijd deden enkele studenten medicijnen, die in Nicaragua hun co-schappen liepen, een beroep op onze school om éénmalig een inzamelingsactie te houden ten behoeve van onderwijsprojecten in Managua. We spreken dan over eind jaren tachtig.

Politiek en economisch zat Nicaragua in die tijd net als nu in het slop.

De Sandinisten noemden zichzelf naar Augusto César Sandino, een revolutionair die in de jaren 20 en 30 van de twintigste eeuw streed tegen de bezetting van Nicaragua door de Verenigde Staten. Geïnspireerd en gesteund door Cuba, vocht de FSLN aanvankelijk een guerillaoorlog tegen de dictatuur van de familie Somoza. In 1979 wisten ze de laatste Somoza, Anastasio Somoza Debayle, te verdrijven; deze werd een jaar later in Paraguay  vermoord door een voormalig lid van het Argentijnse Revolutionair Volksleger. De Sandinisten namen een land over dat in puin lag, met een schuld van 1,6 miljard Amerikaanse dollar, een geschatte 50.000 oorlogsdoden, 600.000 daklozen en een totaal ontwrichte economische infrastructuur.

Hoewel de meeste prominente leiders, zoals Daniel Ortega, marxist waren, was het nieuwe regeringscomité een breed spectrum aan ideologieën. Nadat ze aan de macht waren gekomen vormden ze een Comité v. Hun programma omvatte onder meer:

• Nationalisatie van het bezit van de Somozas en hun collaborateurs
• Landhervorming
• Gelijkheid van man en vrouw

Een van de grootste successen van de revolutie was de alfabetiseringscampagne.

De Projecten.

De eerste inzamelingsactie werd gevolgd door een jaarlijkse Nica-dag. De school organiseerde in die jaren een rommelmarkt, waarvan de opbrengst ten goede kwam aan onderwijsprojecten in de sloppenwijken van Managua. De studenten die vanuit de medische faculteit Nijmegen werden uitgezonden naar Nicaragua en die hun stage liepen in "Managua" beheerden het geld en brachten rekening en verantwoording mee terug na de stageperiode van 3 maanden. In 1994 kwamen studenten terug met het verzoek van de Nederlandse Ambassade te Managua om samen met hen een kleuterschooltje te bouwen in de wijk “barrio Laureano Mairena”. Zo ontstond er in 1995 een echte stenen school, waar toen zo’n zestig leerlingen kleuteronderwijs konden volgen.  De ouders van de leerlingen, die konden betalen, ondersteunden met een kleine bijdrage het onderwijs. In het daarop volgende jaar vroeg de ambassade of wij het project wilden overnemen. Het simpele ja van onze kant is in de loop van de jaren uitgegroeid tot een redelijk omvangrijk project. In 1998 hebben we de eerste drie klassen van een basisschool kunnen bouwen door de geweldige inzet van onze leerlingen. In 1999, in het kader van het tweede lustrum, zijn wij met vier van onze leerlingen naar Managua gegaan. Onze leerlingen zouden als "ambassadeurs " voor ons project gaan fungeren. Wij hebben met onze leerlingen 21 dagen in de sloppenwijk Laureano Mairena gelogeerd. Daarnaast hebben zij veel reizen gemaakt, o.a. naar het rampgebied Posaltega waar de orkaan Mitch had huisgehouden, Masaya en Corn Islands.  

Vanaf dat jaar is het project enorm gegroeid. Van het geld dat we de afgelopen jaren hebben opgehaald met sponsoracties, bijdragen van het bedrijfsleven en ons adoptieproject ( mensen in Nederland kunnen financieel kinderen uit onze wijk adopteren die wij tijdens onze bezoeken hebben geïnterviewd en gefotografeerd en waarvan de ouders het schoolgeld niet kunnen opbrengen) hebben we veel kunnen doen.  In 2000 is de bovenbouw van de basisschool gerealiseerd en maken zo`n 250 leerlingen gebruik van de school. Hiervan zijn 70 kinderen geadopteerd en zijn we nu nog voor 42 kinderen nog op zoek naar adoptieouders.

In 2003 zijn wij weer, en nu met 5 leerlingen, drie weken in Nicaragua geweest met de zelfde opzet en bedoeling als in 1999. De leerlingen hadden nu opdrachten meegekregen van de vrienden van elektro, de born (bouwopleiding regio Nijmegen) en een gezondheidsopdracht. Een geweldig succes.

Momenteel hebben wij een school die uit drie gebouwen bestaat. In 2001 hebben wij met kerstmis een container naar "onze wijk" gestuurd boordevol schoolmeubilair, school inventaris, vele computers en enkele ziekenhuisbedden.

In de pen zit nog een "polytechnisch centrum" waar werkeloze jongens en mannen kunnen leren lassen, draaien en construeren, leren timmeren en metselen en elektrotechnisch praktijkonderwijs kunnen volgen. Voor de meisjes willen we daar praktijkonderwijs in Zorg & Welzijn aan toevoegen.

Afgelopen jaar(2004) hebben we een weeshuis gerealiseerd voor "wegwerpkinderen ". Dit zijn vaak kinderen die door hele jonge prostituees al als baby zijn gedropt. Een oude vrouw van drieenzestig jaar verzorgde deze kinderen al jaren terwijl zij gehuisvest was in een krot van karton, wat planken en enkele golfplaten. Deze actie is mede mogelijk gemaakt door bouwbedrijf van Bergen (De Jonge Groep) uit Beuningen.

Ook beginnen wij aan de bouw van een Casa Communal (eind 2007), een gemeenschapscentrum met daarin opgenomen een medisch centrum waar dagelijks een arts en een verpleegkundige aanwezig zijn. Dit laatste omdat de kindersterfte in onze wijk relatief groot is.

Bij al deze projecten worden wij enorm gesteund en financieel gesponsord door het bedrijfsleven in en rondom Nijmegen. Zo ook bij het versturen van de container. Door de economische crisis moeten we helaas op dit moment een pas op de plaats maken.